Door de kenners in het voetbal wordt Ron Jans aangewezen als de belangrijkste kandidaat om de kerst niet te halen. Voorlopig lijkt dat terecht, want na drie rondes in de eredivisie staat sc Heerenveen stijf onderaan. Als verklaring wordt gewezen naar het moeilijke programma, maar ook vorig jaar heeft Jans’ Heerenveen niet kunnen overtuigen. De spelersgroep, vooral de aanvalslinie, lijkt de slechte resultaten ook niet te rechtvaardigen. Moeten we de oorzaak dan echt zoeken bij de trainer?
In mijn korte tijd bij Oog Radio in Groningen heb ik niemand vaker geïnterviewd dan Ron Jans. Vanwege zijn kalmte, oog voor detail, lange termijn denken én resultaten heb ik zelden getwijfeld aan zijn kwaliteiten als trainer. Het enige waar ik Ron Jans bij Groningen op kon betrappen is zijn terughoudendheid, dat zich vooral uitte in het niet of laat wisselen van spelers.
Waarom lukt Ron Jans niet bij sc Heerenveen wat wel bij FC Groningen lukte? Wellicht zit het in de vergelijking met Jans’ andere beroep: leraar. Bij het aantreden van Jans speelt FC Groningen in de eredivisie, maar bungelt dan onderaan de ranglijst. Hij heeft te maken met een brugklas, net overgekomen van de 1e divisie. De klas vol brugpiepers is goed te coachen. Ze zijn gretig, nieuwsgierig en luisteren aandachtig naar de leraar, wiens autoriteit ‘nicht in Frage’ is.
Het gezamenlijke leerproces blijft een stijgende lijn vertonen. De directie zorgt voor de juiste toestroom van talenten en Ron Jans weet deze in op een goede en rustige manier in de klas onder te brengen. De weg naar de bovenbouw wordt succesvol ingeslagen. Na een aantal prima jaren zijn leraar, leerlingen en directie toe aan iets nieuws. Een goed moment voor verandering want de eerste irritaties beginnen zichtbaar te worden.
Bij zijn nieuwe school Heerenveen komt Jans in een andere situatie terecht. Deze jongens zitten al een tijdje in de bovenbouw en geloven niet zomaar alles wat de leraar zegt. Een nieuwe leraar moet zicht altijd bewijzen en wordt op allerlei manieren getest of zelfs gepest. Dit alles wordt opgestookt door een aantal rotjongens, dat de groep tot een heuse probleemklas maakt. Leraar Jans probeert met de onruststokers te praten, ze te motiveren, maar komt de conclusie dat alleen straffen een optie is. In de hoek op de bank en nablijven na de training. De sfeer wordt er vooralsnog niet beter op en cijfers gaan hard achteruit.
Zal Ron Jans de kerstvakantie halen? Als leraar moet je een daad stellen om het respect van een klas terug te winnen. Iets positiefs of negatiefs, als het maar rigoureus en onverwachts is. De mogelijkheid moet zich daarvoor echter wel voordoen en het is de vraag of Jans nog veel tijd heeft. Als fan van Ron Jans hoop ik op een stunt van de leraar, geduld van de directie en inzet van de snotapen.
Filed under: Voetbal | Tags: Ajax, FC Groningen, Feyenoord, Mario Been, Ron Jans, Voetbal
Vanavond begint, vroeger dan ooit, de vaderlandse eredivisie. De traditionele top drie is allang de top drie niet meer en afgelopen seizoen was daar het ultieme bewijs van. Zowel Ajax, Feyenoord als PSV proberen het dit seizoen dan ook met een nieuwe coach. Elke keer als er bij een club een nieuwe coach wordt geïntroduceerd ontstaat er hoop. Vooral aan het begin van het seizoen. Iedereen begint weer op nul en bij elke supporter speelt de hoop of overtuiging dat dit seizoen alles anders zal zijn.
Nergens is die hoop groter als bij het legioen van Feyenoord. Mario Been is onthaalt met hoop en verwachting van Obama-achtige proporties. Elk jaar is er hoop aan het begin van het seizoen. De hoeveelheid hoop wordt nog wel eens getemperd door een sprankje realisme, maar bij elke Feyenoord supporter is er een greintje hoop. Het is lang geleden dat die hoop niet al voor de winterstop is vervlogen. Wellicht dat Mario Been wél de verlosser is waar ze in Rotterdam zo naar hunkeren.
Bij Ajax is geen sprake van hoop op het kampioenschap, maar het is meer een eis. Dat maakt het ook zo lastig voor wéér een nieuwe coach. Toch leeft ook in Amsterdam het geloof dat Martin Jol wel de man is die verandering kan brengen. Ook al is het de Obama van Ajax vorig jaar niet gelukt. Hoe lang duurt het geduld van de Amsterdammers dit jaar? Of zal het geduld dit jaar niet op de proef worden gesteld.
Bij FC Groningen wordt geen kampioenschap ge-eist en leeft er weinig hoop op een landstitel. Toch is ook het noorden altijd gespannen aan het begin van het seizoen. Kunnen we ook dit jaar meedoen om Europees voetbal? Er is één ding dat wel ge-eist wordt door de Groninger en dat is strijd, vechtlust en inzet (als daar verschil in zit). In de Euroborg is er dan ook niet snel kritiek, behalve op ‘mooi weer’ voetballers als Goran Lovre en vooral Garcia. Of als Ron Jans weer eens geen extra aanvaller durft te brengen, of veel te laat. Veel veranderingen verwachten we niet, maar de hoop op een mooi seizoen is er altijd.
De belangrijkste bijzaak van Niek 